Een krant is prettig maar naar buiten staren is ook niet mis. Vanuit de bus zag ik een vrouw op de fiets met fietstassen. Volgens mijn vriendin kunnen vrouwen zonder fiets ook fietstassen hebben maar deze tassen zaten keurig aan weerszijden van het achterwiel.

Fietstassen zijn niet zomaar gebruiksvoorwerpen maar fashion statements waarmee je je eigen identiteit uitdraagt. Zoals zo vaak zijn de goedkoopste goed voor het stoerste imago. De zwarte canvas tassen met leren bandjes zeggen: relax. Dat in schril contrast met design fietstassen zoals van Freitag. Die horen bij jongens met moeilijke brillen.

De vrouw op de fiets had gekozen voor vierkanten fietstassen met reflecterende strepen en van die handige haakjes waardoor de tassen in een wip meegenomen kunnen worden in de winkel. Het is zomer en dus stond er een fikse herfststorm. In een vlaag dwarrelde er een Miss-Etam-zakje uit haar fietstassen omhoog.

De vrouw stampte nietsvermoedend door. Maar een man op de fiets achter haar zag het dreigende verlies tijdig in. Zijn Delsey-koffer hing stevig langs het achterwiel in de speciale kofferhaak waarmee sommige mannen hun identiteit uitdragen, want koffers zijn ook fashion statements.

Hij stak zijn been uit en zwabberde als een dronken slagboom achter het Miss-Etam-zakje aan. Ik durfde bijna niet te kijken. Maar na tien bloedstollende seconden ving hij het zakje in volle vaart met zijn rechter Mephisto op. Toen zette hij de achtervolging in. En in een oogwenk had hij zijn fiets langs zij, want zulke mannen plegen keihard te fietsen en hebben niet voor niets vaak een tijdrit-stuur op hun Sparta. Hij overhandigde het zakje aan de verbaasd kijkende vrouw. Zijn lippen gingen op en neer en vormden een gepast “Hier, uw zakje”.

De man en vrouw vervolgden hun weg. Ik zakte lachend en ontroerd achterover. Vanaf nu fiets ik altijd met een plastic zakje in openstaande fietstassen. Vanzelfsprekend heb ik de zwarte canvas tassen met leren bandjes.