5 juli: nieuwe roman Buiten bereik in de winkel
Op 5 juli 2022 komt mijn nieuwe roman Buiten bereik uit. Een roman over het verzamelen van moed als je kind buiten de sociale norm valt, over hardlopen, over vertrouwen op jezelf en het verlangen naar stilte.Read More
Like the Wind
Pleased to announce my first international publication! The amazing literary running magazine Like the Wind from the UK has accepted a story which I wroteRead More
Hoor je me?
Buiten tellen kinderen af
Wacht nou even, wacht nou even
Een wesp voor het raam
Hij wordt moe, is dat zielig?Read More
Naar het noorden
Ik las het boek Naar het noorden van ultraloper Scott Jurek. Op Jurek’s naam staan vele, grote, schier onmenselijke prestaties en overwinningen.Read More
30 september: presentatie Trail & Running Club Utrechtse Heuvelrug
Ter afsluiting van een 5-weekse road-to-trail-clinic deelt Tim van der Veer zijn ervaringen als ultra-trailloper en leest ondermeer voor uit zijn boek Runner’s high.Read More
17 maart: Running Script, Utrecht
Op zaterdag 17 maart 2018, daags voor de Utrecht Marathon, zal de tweede editie van hardloopverhalenfestival Running Script plaatsvinden.Read More
2 juli 2017: Running Script
Voor hardloop- en verhalenliefhebbers vindt er op 2 juli een uniek en prachtig evenement plaats. Met Barbara Kerkhof, Bram Bakker Hans Koeleman, Tim van der Veer, Erik van Leeuwen, Peter Nijssen en Thijs Feuth.Read More
Nieuwe recensie De wetenschap van Tara
‘Een puike eerste zin voor een debuutroman, dat mag gezegd. Je zit met één klap meteen midden in de leefwereld van Nils Renkema, moleculair bioloog op de universiteit van Utrecht.’Read More
19 februari 2017: Optreden Boekhandel H. de Vries in Haarlem
Op 19 februari 2017 vanaf 14.30 uur organiseert boekhandel H. de Vries in Haarlem een speciaal programma rond De wetenschap van Tara.Read More
Hebban Proza Pitch en Column
BBC
Op woensdag 23 november 2016 presenteerde ik mijn debuutroman De wetenschap van Tara bij de BBC. Ja, u leest het goed, bij de modderfokking BBC. 2 minuten kreeg ik, 120 quadriljoen yoctoseconden, en carte blanche om te vertellen wat ik maar wilde. Bij de BBC. I kid you not.Read More
23 November: Proza Pitch bij Barts Boekenclub
Op 23 november doet Tim van der Veer bij Barts Boekenclub de Hebban Proza Pitch met De wetenschap van Tara.Read More
Vlog: optreden Uitmarkt 2016
Tim trad op 27 augustus 2016 met De wetenschap van Tara op bij de Uitmarkt. Deze vlog is het bewijs.Read More
27 augustus: optreden Uitmarkt 2016
Tim van der Veer treedt op met De wetenschap van Tara op 27 augustus van 13.00 tot 13.30 bij de OBA (Openbare Bibliotheek Amsterdam), tijdens de Uitmarkt in Amsterdam.Read More
Interview Radio 1 over roman, Oxfam en hardlopen
Op 3 juli werd Tim van der Veer live geinterviewd op Radio 1. Over zijn roman De wetenschap van Tara, zijn ervaringen in voormalig Joegoslavie, zijn werk bij Oxfam International en over hardlopen.Read More
Zondag 3 juli, 11.00-11.30: live op Radio 1
Op zondag 3 juli 2016, tussen 11.00 en 11.30, wordt Tim van der Veer live geïnterviewd door Niels Heithuis bij Radio 1 over De wetenschap van Tara.Read More
We have a liftoff
De wetenschap van Tara in stijl gelanceerd in Boekhandel Scheltema.Read More
Voorpublicatie Boekhandel Athenaeum
Boekhandel Athenaeum deelt alvast een voorproefje van De wetenschap van Tara…Read More
23 juni: presentatie De wetenschap van Tara
Feestelijke boekpresentatie De wetenschap van Tara. Guido Snel, auteur en docent Europese Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam, zal Tim interviewen over zijn boek. De muzikale omlijsting is in handen van Yvet Anna die ons mee zal voeren in de sfeer van het boek met een aantal Balkan-klassiekers.Read More
Spulletjes – Column Runner’s World
Het was me wat, die Trail by the Sea. En dan heb ik het niet over het mulle zand van de Zeepeduinen, de zon spiegelend in het water van de Boompjesput, de afdaling van de Haringskop, de sloperij over het Dodemanspad en de 40 kilometers, die 42 bleken te zijn. Nee, dan heb ik het over de spulletjes.Read More
Halve op volle kracht – Column Runner’s World
Voor me loopt een rijzige jongeman. Hij gooit zijn hakken hoog op, maar zijn pas is beheerst, alsof hij het beste voor later bewaart. Bovendien joepen zijn lange haren in de wind. Ik wrijf over mijn kale kop. Ach, ik heb een baard. Baarden zijn hartstikke in. Hoewel, geldt dat ook voor grijze baarden?Read More
Bear country
‘Medved,’ grijnsde de man. ‘Bear country.’
Hij wees naar het naaldwoud achter het houten huisje en trok betekenisvol zijn Ruud-Lubberswenkbrauwen op.
‘Videli vi medved?’ vroeg ik in behoorlijk slecht Servisch. ‘Have you ever seen a bear?’
Read More
De trend vooruit
Toen ik begon met hardlopen, konden maar weinig mensen daar waardering voor opbrengen. Hardlopers waren paradijsvogels. Schaars gevederde dwaalgasten, die de argeloze voorbijganger maar ‘t beste kon begroeten met een duidelijke blik: geen stap dichterbij of ik trap je in de noten.Read More
I run for Oxfam Novib – sponsor je me?
Tijdens de Den Haag Marathon op 22 September 2013 loop ik de halve marathon voor Oxfam Novib. Een kippeneindje voor mijn doen. Maar het klimmen der jaren ten spijt, wil ik proberen weer eens een snelle te lopen. 1.24. Read More
Waar het over gaat
Er is veel voor te zeggen dat deze column over Boston gaat. Over rook, instortende tribunes, vluchtende mensen, verdwaasde hardlopers.Read More
Op de hielen
In de zomer van vorig jaar werd ik geïnterviewd door de Volkskrant. ‘Hardlopen,’ vroeg de journalist een tikkie pesterig, ‘dat is toch voor middelbare mannen die de dood op de hielen voelen?’Read More
Groene smoothie
Tijd om de vissenkom schoon te maken? Invasion of the Body Snatchers? Het noodlottige einde van Shreck de Musical?Read More
Ik ben een landschap
“Mooie auto” zegt Arno Willems als ik uitstap. Het duurt even voor ik de grap begrijp. Arno gebaart naar de twee Peugeots 406 Break, die gebroederlijk naast elkaar op het parkeerplaatsje van Landgoed Oostbroek staan.Read More
Verse Sneeuw
Over een week strik ik mijn trailschoenen voor een zwerfloop door het Reuzengebergte. Ik kijk er naar uit als een kleuter naar zijn verjaardag. Ten eerste door de naam. Al ging het om een walmende vuilnisbelt, met Reuzengebergte toont de taal haar elektromagnetische straling. De Tsjechische naam mag er overigens ook wezen: Krkonoše. Alleen uit te spreken na twee glazen Becherovka. De tweede oorzaak van mijn verheuging is sneeuw.
De hele december 2012 Runner’s World column -> Verse Sneeuw.
Runner’s high toernee langs Run2Day winkels
Run2Day nodigt u uit voor een presentatie van wat wel eens het loopboek van het jaar zou kunnen worden: Runner’s High.Read More
De boekenborrel
Zo’n literair feestje. Waar zouden ze het daar eigenlijk over hebben?Read More
Waarom? Daarom!
Lovende recensie in De Standaard.
“Ik sprint in een keer door Runner’s high en kom juichend over de meet.”Read More
Rrrradio 1 Sportzomer
Luister terug naar een interview op Rrrrradio 1 Sportzomer over het boek Runner’s high:
Blote Hemeltjes
Of toeval bestaat, laat ik even in het midden. Toch is het op zijn minst opmerkelijk dat twee toonaangevende dagbladen in dezelfde week aandacht schenken aan lopen op blote voeten.Read More
Born to run
“Ga je mee hardlopen?”, vroeg mijn huisgenoot David.
“Ja, lachen”, zei ik want ik vond alles lachen in 1992.
David kwam uit Amerika en studeerde fysiotherapie in Nederland. Hij was pas 26 maar had in tegenstelling tot mijzelf een serieus verleden: getrouwd, gescheiden, verslaafd, afgekickt. “Mijn face stond stijf van de coke, terwijl ik met 250 kilometer per uur over de high road scheurde op m’n motorbike.”Read More
No More Mister Nice Guy
Terwijl het bier er gemakkelijker in gleed dan de biljartballen, maakten we de stand op. Vrouwen versus vrienden: 3-0. Hans stond droog, Matthijs was bedrogen en ik had gezeik voor drie. Hoe was het mogelijk? Een dichter en twee muzikanten, samen het kloppend hart van de Utrechtse, culturele underground.Read More
Bij het reisbureau
“En heeft u al een beetje nagedacht over het soort vakantie dat u zoekt?”
“Ja, we zijn er helemaal uit. We willen met de Kerst naar Noorwegen. Het begin is goed.Read More
Voor Solome
Precies twintig jaar geleden verhuisde ik naar een studentenhuis in Utrecht. Als je in de keuken te lang stil stond, kwam je niet meer los van de vloer. Internationaal vermaarde biologen bezochten ons huis om de biodiversiteit in onze douche te onderzoeken. En de WC dateerde uit een tijd, ver voor de uitvinding van het WC papier. Kortom, ik was de koning te rijk.Read More
Getting you there
Utrecht wil vreselijk graag een wereldrecord. Met het Wereldrecordfestival (drie maal de woordwaarde) is het niet gelukt. De Ethiopische Meselech Melkamur liep een fraaie 29.53.80 maar kwam niet in de buurt van het record. Dat blijft op naam van Junxia Wang, die daar overigens een heksendieet voor volgde van schildpaddensoep, jujube-heesters en slakkenpaté. Echt, ik verzin het niet.Read More
Letterenloop
Sommige dingen gaan niet lekker samen. Spinazie en drop, prikslee en Suriname, paperclip en vogelbekdier, coupe soleil en menselijkheid. Terwijl ik dit schrijf, lopen de spanningen direct hoog op. Ongebluste kalk en water: zolang je ze uit elkaar houdt, is er niets aan de hand. Maar zo zitten wij mensen niet in elkaar. Nieuwsgierigheid is onze grootste drijfveer. We houden van knoeien, experimenteren, lekker de dingetjes door elkaar husselen. Misschien ontploft het, misschien is het goud.Read More
Abbacchio alla Romana
Je zou het niet zeggen, maar ik ben een Bourgondiër. Schroef dit geraamte open en je vindt een dik mannetje met glanzende wangen, pretoogjes en een royale aardbeineus. En die gezellige dikkerd vindt dat hardlopen allemaal maar zozo.Read More
Speelafspraakje
De ouders wachten op het pleintje tot de school uitgaat. In een fatsoenlijk rijtje bij de zandbak, want juffrouw Ingrid houdt van orde en maakt daarbij geen onderscheid tussen grote en kleine mensen.
“Hoe zullen we het eens doen vanmiddag?”, vraagt de moeder van Alex terwijl de kinderen naar buitenstromen. Ik heb geen flauw idee waar het over gaat, maar weet dat ik dit niet moet laten blijken. Mama Knaagdier, zoals ze bij ons over de tafel gaat, kijkt me priemend aan.Read More
Rotterdammers
18 Juni 1991: Vangelis, de monsterlijk behaarde koning van de synthesizer, zou een groots concert geven in Rotterdam, inclusief lasershow die de Maas in alle kleuren van de regenboog zou oplichten. Daar stonden we, met duizenden opgepakt op de oever. Ergens in de verte klonk een schril geluid, verder was er de bruine, voort trekkende Maas. Zegt een man naast me: “Ik ziet er geen reet van, meneer Van Geel Is, maar volgens mijn heb je ET net een goeie beurt gegeven.”Read More
Wandelende vrouwen
Het begon zo mooi, zo prachtig. De fris ontwaakte zon toverde de Kromme Rijn in een mozaïek van gebroken spiegels. Eekhoorntjes krabbelden schichtig langs de bomen omhoog. Een haas nam een spurt waar Dwain Chambers voor zou buigen, met of zonder doping. Vredig prakten mijn Nike’s door de modder van het jaagpad. En iedereen, ik herhaal, iedereen hield zijn mond voor het groot orkest van kwetterende vogeltjes.Read More
Overwinningen
Terwijl ik wiebel op het ene uitgeputte been om een sok om het andere te binden, zwiept de WC-deur tegen mijn hoofd en vraagt een man in een smetteloos wit, doorschijnend onderbroekje: “Is dat jouw handdoek?”Read More
Gek
Een bakje gehakt dat je maanden geleden op de uiterste houdbaarheidsdatum invroor, een vergeten bodempje babi pangang, wat losse plakken bladerdeeg gehuld in een dikke mantel van druipend ijs. Het bos stinkt als een ontdooiend diepvriesvak. Rottende bladeren bevrijden zich uit hun koele verstijving en toveren een geurenpallet tevoorschijn dat alle hoop op onsterfelijkheid voorgoed wegneemt.Read More
Free 9.0
Wanneer mijn collega’s in een lange rij staan te dubben tussen saladebar en gehaktstaaf, sluip ik met een plastic tasje naar de kelder. Vrijwel niemand weet dat we een riante kleedruimte met douche hebben. Toch heeft iemand het allemaal met veel liefde aangelegd. Het doorschijnende douchegordijn met oceaanbeestjes in primaire kleuren ontroert me nog het meest. Aangezien ik nooit iemand tegenkom, ga ik er vanuit dat het allemaal speciaal voor mij is.Read More
Lintloop
Daar staan we. Een kluitje bibberende hardlopers onder een knaloranje plastic boog van de Rabobank. Alsof die ons kan beschermen tegen de wind. De wind die door mijn d-d-d-dunne shirtje waait. De wind die me van mijn tijd gaat houden. Terwijl donkere wolken in slierten door het zwerk jakkeren, blijft de speaker opbeurende woorden braken. Blij en koppig, op het naïeve af, zoals Wouter Bos in een mondiale kredietcrisis.Read More
Dam tot Dam
Ik haat de Dam tot Damloop. Zo, dat lucht op. Nu nog waarom. Dat laat zich samenvatten in een getal: 1.00.02.Read More
The Godfather
Het einde van een zomerdag aan de Zeeuwse kust: kinderen vangen en met een ijsje naar de auto lokken. “Hoe heet het hier eigenlijk, papa?”, vraagt mijn zoon. “De Lage Duintjes”, hijg ik terwijl ik met mijn volle gewicht de kinderwagen naar boven duw. “Ik vind ze anders hoog genoeg”, bromt een man naast me in vergelijkbare omstandigheden. We lachen als pakezels met kiespijn. Bij de auto klop ik een paar kilo zand uit mijn gezin, wip de jongens in hun stoeltjes en zwaai uitbundig. Lopen maar.Read More
Work No. 850
Al had Federer hem met bal en al van het Centre Court geslagen, Nadal was winnaar. Niet alleen van Wimbledon, maar van zo veel meer. De commentatoren vergeleken hem met Rocky, maar ik zag Tarzan, de ultieme jager met glanzende spieren, lange haren en een oerkreet bij elke slag.Read More
The Larry Kessler Run
Er zijn niet veel Amerikaanse steden waar ik voluit durf adem te halen. In Boston wel. Er zijn bovendien huizen die ouder zijn dan honderd jaar. Aan de kade kun je een pint pakken en over een naar zeewier ruikende oceaan turen, zonder eerst een lening te moeten afsluiten. En in het vijvertje van de Boston Common, een park met krullende lanen en machtige platanen, kun je rondvaren in een twee meter hoge plastic zwaan. Prettige stad. Zo on-Amerikaans, het lijkt wel Europa.Read More
Spiritualiteit
“Zo jongens, morgen is het Pinksteren”, zeg ik. Tibor, vier jaar, stuitert van de bank van het lachen: “Pinksteren? Dat is toch geen woord. Nee, dat kan zo niet. We noemen het Snokkie!” Ik weet even niets verstandigs en trek snel mijn Adidas Supernova Control aan.Read More
You can never hold back spring
In een woud waar de zon nimmer de bodem raakt, doolt de stem van Tom Waits tussen verweerde reuzenpoliepen.Read More
Respect
In de stoptrein van Zandvoort naar Amsterdam staat een man in zijn onderbroek. Een hippe Björn Borg onderbroek met een riante zweetstreep over de bilnaad, om over het kruis nog maar te zwijgen. Zijn vriendin overhandigt hem een handdoekje. Haar geblondeerde haar is bezweken door de regen en plakt op haar hoofd. Haar ogen snakken naar hete thee of iets sterkers, lekker onder een dekentje op de bank.Read More
Daffodil
Kwart over zeven, de wekker zoemt. Mijn hoofd voelt alsof er een olifant op heeft gezeten. Kreunend stommel ik naar de badkamer waar de spiegel het vermoeden versterkt dat een uit de kluiten gewassen kruising tussen een muis en een trompet zijn rimpelige huid in mijn gezicht heeft geperst. Na wat rommelen lig ik in bed met een kop instant koffie. Monter kakelende BBC-hoofden stuwen vers wereldnieuws mijn hotelkamertje binnen.Read More
De toverboom
Dario krijst. Nauwelijks acht maanden en hij imiteert feilloos het automatische fluitje van zo’n blauwgele dubbeldekstrein. Tibor, drieënhalf jaar, ligt languit op de grond en doet alsof hij niets hoort. Als ik zijn jas probeer aan te doen, houdt hij zich slap. Ik praat kalm, beheerst, eigenlijk best opgewekt. Echt, de Supernanny zou trots op me zijn. Toch staat er iets op knappen. De vraag is alleen nog wat: mijn trommelvliezen, mijn geduld of het bloedvaatje in mijn linkerslaap?Read More
Er is hoop?
Lornah slaapt 16 uur per dag. Met twee kleine kindjes en een joekel van een baan kan ik daar alleen maar over dromen, dagdromen om precies te zijn. Eigenlijk ziet ze er best moe uit voor iemand die zoveel slaapt. Komt natuurlijk doordat ze alles in die spaarzame, wakkere uren moet proppen. Ugali koken, eten, sms-en met Kenia, haar foundation besturen, bergen loopkleding wassen, knuffelen met echtgenoot schuine streep manager Pieter Langerhorst. En snoeihard trainen natuurlijk.Read More
Mast
Het laatste woord dat ik van mijn vader leerde is “mast”. Op een stoel naast zijn bed in de woonkamer verzette ik de steen op mijn ziel. Ik vertelde hoe het bos glom in een witte herfstzon die laag door de bomen scheen. En hoe mijn loopschoenen krakend landden op een dikke laag kastanjes, eikels en beukennootjes.Read More
Rock & Roll
“Papa…”
De tweede “a” stijgt bedachtzaam. Dat betekent dat er een existentiële vraag op komt is. Tijd om alle in 38 jaar bij elkaar verzamelde aannames ter discussie te stellen. De klimmende “a” kondigt het afscheid aan van de volgende, comfortabele (half)leugen of zorgvuldig ingestudeerde samenvatting die mijn leven eenvoudiger heeft gemaakt en ernstige paniek heeft voorkomen.Read More
Van boomstam tot zeearend
Het begon, het begon opnieuw, aan het Comomeer in Italië. Terwijl ik zandkastelen bouwde, zwembandjes opblies en flesjes gaf, dwaalden mijn ogen over het water. Er dobberden koelkastdeuren voorbij met mensen in wat wij vroeger fijntjes de poepstand noemden. Er vlogen ook miniscule plankjes langs met zeilen als de vleugels van een Boeing 747. Hier werd gesurft.Read More
Anarchisme
Een kwartier te laat, mooi. We stappen we het schoolgebouw binnen en gaan op zoek naar het lokaal. In mijn ooghoeken zie ik een conciërge opspringen en achter ons aansluipen. Bij de kantine wijst Remko een broodje aan: “Moet je betalen? Da’s niet goed.” De vrouw achter de toonbank is te verbluft om te antwoorden. We lopen door. Overal staan leerlingen en leraren stil en gapen ons met open mond aan.Read More
Mooie bocht
-deze column was 21 september te horen en te zien in Tivoli. Utrecht-
Het is zondag 26 augustus 2007 en we zitten in de Heer, snackbar de Heer. Gepensioneerde echtparen vechten tegen de verveling met schepijs, friet en gehaktstaaf. Een grijze wolk boven de Laurentiuskerk van Varsseveld voorspelt de komst van een vroege herfst maar vooralsnog perst de zomer er een hete eindsprint uit.Read More
Fietstassen
Een krant is prettig maar naar buiten staren is ook niet mis. Vanuit de bus zag ik een vrouw op de fiets met fietstassen. Volgens mijn vriendin kunnen vrouwen zonder fiets ook fietstassen hebben maar deze tassen zaten keurig aan weerszijden van het achterwiel.Read More
Tony Blackburn
Je mocht drie C-boeken en twee J-boeken van de bieb lenen. Ik was met zestien jaar enigszins laat in de ban van Thea Beckman, dus die C-boeken waren snel gekozen. Met de J-boeken lag het anders. J-boeken waren studieboeken en dus in essentie saai. Gelukkig waren er ook J-boeken over sport. En zoals altijd zocht ik naar een goed boek over windsurfen, de heroïne van mijn jeugd.Read More
Lopen zonder REM
In de kantine van AV Phoenix slaat de lome rusthartslag van een handjevol lopers dat zwijgend nipt van koffie of sportdrank. Zes krasse knarren achter drie naast elkaar opgestelde kantinetafeltjes kijken me verwachtingsvol aan. Ik heb mijn naam, leeftijd, woonplaats, vereniging en licentienummer op een strookje gekrabbeld en overhandig het aan een man die voor zijn kruis een A4-tje heeft geplakt waarop met grote letters staat: Wedstrijd 10 KM. Hij ziet eruit alsof hij in het dagelijks leven duivenmelker is.Read More
A trip down memory lane
Hirlap. Ja, dat is een woord. In tegenstelling tot wat je zou vermoeden, geen scheldwoord. Als een verlaagd Golfje met geblindeerde glazen en dreunende bassen je de weg afsnijdt, kan je niet roepen: “Vuile, gore, tyfus hirlap!” Althans, het kan wel maar houd er dan rekening mee dat Hongaren hun wenkbrauwen verbaasd zullen optrekken. Hirlap betekent krant en is een voorbeeld van de prioriteiten die mijn geheugen volstrekt eigenstandig maar niet zonder gevoel voor humor lijkt te stellen.Read More
Zandbak
13 Januari 1985. In de woonkamer schikt mijn broer stoelen in een verjaardagskring. Mijn ouders beloven plechtig tot 24.00 uur boven te blijven. En niet zoals vorige keer met een slaperig gezicht om het hoekje komen kijken of we het leuk hebben. Wat een afgang. We durfden de volgende dag niet naar school.Read More
No more strawberries
“Dit, dat!”, roept Tibor, 1 jaar. Vanaf ons balkonnetje in Koroni kijken we uit over een Grieks blauwe zee. Er komt een jacht aanvaren. Wat zeg ik, het lijkt meer een gepimpte olietanker. Achter het jacht drijft een oorlogsschip met een enorm kanon. Snel pak ik de verrekijker. Geen videoclip van Cher. Wel dansen er Stars and Stripes in de ochtendbries.Read More
De Man Snor
Gezag. Er zijn mensen die Peter heten, die het hebben. Er zijn ook mensen, andere mensen, die Peter heten, die het niet hebben. Gezag. Peter R wel. Peter Timoffeef ook. Jan Peter niet.Read More
Gezien van TV
Het is 30 december, vijf voor vijf. Ik parkeer onze vijfdeurs gezinsmuis met trekhaak nog niet eens zo heel slordig. Mijn vrouw en ik wippen onze zoon in één vloeiende beweging uit zijn stoeltje en glippen behendig langs een op wachtstaande verkoper de BCC binnen. Sluitingstijd maar wij zijn binnen.Read More