Sommige dingen gaan niet lekker samen. Spinazie en drop, prikslee en Suriname, paperclip en vogelbekdier, coupe soleil en menselijkheid. Terwijl ik dit schrijf, lopen de spanningen direct hoog op. Ongebluste kalk en water: zolang je ze uit elkaar houdt, is er niets aan de hand. Maar zo zitten wij mensen niet in elkaar. Nieuwsgierigheid is onze grootste drijfveer. We houden van knoeien, experimenteren, lekker de dingetjes door elkaar husselen. Misschien ontploft het, misschien is het goud.
Hieraan moest ik denken toen ik werd uitgenodigd voor de Letterenloop. Op de website werd ik getrakteerd op een mix van hardlopen, Bloemendaal, schrijvers, schaatsbaan en kansarme kinderen in Zuid Afrika. De samenhang ontging me volledig. Minutenlang staarde ik naar een plaatje van de vorige editie: sporthater Midas Dekkers op een Solex, achterop een demonisch lachende Brigitte Kaandorp. Wat had dit te betekenen?
De wedstrijd zelf was zoals alle wedstrijden. Broekje, shirtje, schoenen aan. Iemand schiet met een pistool in de lucht en je loopt zo hard je kan tot je een grote rubbere boog ziet waar ‘finish’ opstaat. So far so good.
Maar verder was het een wonderlijke parade. Dominee Gremdaat wreef ons in dat onze oude moeder nu alleen voor het raam zat in een opvanghuis voor drugsverslaafden. Een veel kleiner dan verwachte Jan Siebelink rende eenzaam met zijn twee nerveuze hazewindhonden over de schaatsbaan. We liepen door straten met krankzinnig dure villas, zigzagden tussen monsterlijke SUV’s door. En in het tunneltje onder het spoor galmde de zingende zaag van stadsdichter Sylvia Hubers.
Maar toen begreep ik het. Was de grote organisator niet Bram Bakker? De bekende psychiater? Maar natuurlijk, wij waren getuige van een groot fantastisch experiment., Bram Bakker, een alchemist die zijn maatbeker nog eens vult met een dampend drankje, het periodiek systeem giechelend aan de kant smijt en het vuur onder het bromium nog eens opstookt.
En wat denk je? Goud! Over 352 dagen 15 uur 29 minuten en 08 seconden ben ik weer van de partij.